การที่เราพบกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Ailie662]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาเจอะกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และก็ถ้าเกิดหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากเจอก็จะต้องพบ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละดก ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ดังนั้น การที่เราโดน ปฏิบัติ จากคนอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันสำเร็จของกร ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก ด้วยเหตุว่าอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เสมอเหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนผืนโลกโดยที่พวกเราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็แบบเดียวกัน ทุกความประพฤตินั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราเข้าใจแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างกร ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็ต้องฝึกที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกมาจากจิตใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เรายกโทษเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับมือ ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวพันใดๆกับเขา

ราวกับคำที่ว่า "บุญผู้ใด..กร ร ม มัน"

ตามหลักคำกล่าวสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านพูดไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนควรมีที่มาที่ไป โน่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอะกันแล้ว หลังจากนั้นเป็น พวกเราเองจะเป็นคนกำหนด

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันปฏิบัติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ คือผลของมือ ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา

แต่ชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต เป็นผลของกร ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/